Geen Paniek – Marco van Duijn – 12 februari 2006
Toen ik anderhalf jaar geleden deelnam aan de Peoples Global Action bijeenkomst in Belgrado had ik het genoegen Ljubodrag Simonovic te ontmoeten. “Duci”,(E-mail:comrade@orion.rs) zoals hij door zijn vrienden wordt genoemd, is een boomlange kerel van meer dan 2 meter lang die in 1970 met het Joegoslavische basketbalteam de wereldbeker won. Twee jaar later nam hij deel aan de Olympische Spelen in München. Hij verliet uit protest de spelen toen hij ontdekte dat de organisatoren een oogje dichtknepen toen atleten op doping werden betrapt. Hij werd na zijn protest uit het Joegoslavische basketbalteam gegooid en ging zich verdiepen in de filosofie van het Olympisme. Duci, die behalve basketbalspeler ook is afgestudeerd in filosofie en rechten, kwam tot de conclusie dat de Olympische Spelen niets meer van doen hebben met de klassieke spelen die mogelijk teruggaan tot het 2e millennium voor Christus, maar met de doorstart in 1896 zijn verworden tot geopolitiek instrument van de heersende klasse.
Duci schreef er een 400 pagina’s tellend boek over met de titel “Philosophy of Olympism” waarin hij op overtuigende wijze uit de doeken doet hoe wereldleiders keer op keer de Olympische Spelen misbruikten voor politieke doeleinden. Het boek is bij Eurodusnie te bestellen voor 20 euro. Het bleef niet bij een boek. Duci verfilmde zijn boek tot de documentaire: “Olympic Flame”.
Daarin valt te lezen en zien dat de grondlegger van de moderne Spelen, Baron Piere de Coubertin, een groot bewonderaar van Hitler was en er hoogstpersoonlijk voor zorgde dat in 1936 de Olympische spelen in Berlijnwerden gehouden. De Spelen waren niet alleen een goed georkestreerde propagandastunt voor de nazi’s, ze waren ook een opmaat naar de Tweede Wereldoorlog. Om de verbondenheid tussen het superieure Germaanse en Helleense ras te onderstrepen werd voor het eerst (!) het Olympische vuur vanuit Olympia door Europa naar München gebracht, overal onderweg opgewacht en begeleid door opgetrommelde nazi-supporters. Deze traditie, in feite een verzinsel van de nazi’s, wordt tot op de dag van vandaag in ere gehouden.
Duci’s documentaire bevat onder meer schokkende beelden die afkomstig zijn uit “Olympia, Fest der Völker”, de documentaire van Leni Riefenstahl, die de Spelen zelf verslaat. Riefenstahl laat in het cinematografisch meesterwerk de overeenkomsten zien tussen de filosofie van het Olympisme en het nazisme. De beelden van tienduizenden nazi’s die de Hitlergroet brengen aan de landen delegaties en de voltallige Franse delegatie, die de Hitlergroet terug brengt, doen de rillingen over je lijf lopen.
En ook na de Tweede Wereldoorlog bleven de Olympische Spelen een instrument voor geopolitieke machtspelletjes. De route waar langs het Olympische vuur de afgelopen eeuw trok markeert niet zelden regionale en mondiale conflicten en belangen.
